Serwis Instytutu Zachodniego 54/2018
Znany niemiecki politolog Ch. Hacke proponuje stworzenie przez RFN wojskowego programu nuklearnego (SŻ)
#NATO #bezpieczeństwo #broń nuklearna
„Welt am Sonntag”, niedzielne wydanie centroprawicowego dziennika „Die Welt”, opublikowało 29.07.2018 r. dłuższy artykuł znanego niemieckiego politologa Christiana Hackego. Tekst pierwotnie ukazał się w magazynie politycznym „Cicero” (20.07. 2018 r.).
Hacke uważa, że konsekwencją polityki D. Trumpa – którą ocenia skrajnie negatywnie – może być rozpad Zachodu jako wspólnoty transatlantyckiej. Jego zdaniem „specjalny status” RFN należy w związku z tym do przeszłości. Autor przyznaje rację Trumpowi, gdy ten zarzuca Berlinowi skąpienie środków na obronę. Twierdzi jednak, że ufność w amerykańską pomoc może być złudna, dlatego też należy sięgnąć po bardziej radykalne rozwiązanie: stworzenie niemieckiej broni nuklearnej w celu zwiększenia potencjału obronnego i Niemiec, i NATO. Należy w związku z tym przełamać dotychczas obowiązujące dogmaty i zacząć „odważnie” myśleć wbrew „political correctness”. Przeszkodą jest zdaniem Hackego „z gruntu pacyfistyczne nastawienie” niemieckiej opinii publicznej.
Prof. Hacke wykładał m.in. w Akademii Bundeswehry w Hamburgu i na uniwersytecie w Bonn. Jest autorem m.in. głośnej syntezy polityki zagranicznej RFN (kilka wydań) oraz zarysu polityki zagranicznej USA po 1961 r.
Tezy prof. Hackego wzbudziły krytyczne głosy w RFN (np. Wolfgang Ischinger) i za granicą (m.in. George Friedman). Jest to jednak dopiero początek debaty.
Polemika W. Ischingera:
Tekst artykułu dostępny na stronie Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa:
Komentarz G. Friedmana:
https://us11.campaign-archive.com/?e=9ec0c8f43a&u=781d962e0d3dfabcf455f7eff&id=7d3ea2e879
Niemcy drugim po Wielkiej Brytanii najbardziej preferowanym kierunkiem migracji ludności z Europy Środkowo-Wschodniej (KJ)
#Europa #migracje #Niemcy
Z analiz przeprowadzonych przez wiedeński ośrodek badawczy Wittgenstein Centre for Demography and Global Human Capital wynika, że w latach 1990-2017 Niemcy były drugim po Wielkiej Brytanii najczęstszym celem migracji ludności państw Europy Środkowo-Wschodniej. Największy poziom imigracji obserwowany jest w najbardziej zamożnych państwach Europy Zachodniej, takich jak m.in. Norwegia, Szwajcaria, Islandia i Irlandia.
Celem analiz było określenie głównych przyczyn obniżenia się liczby ludności w państwach Europy Środkowo-Wschodniej. Naukowcy wskazują, że na zjawisko to wpływa przede wszystkim migracja do państw Europy Zachodniej. Według szacunków, od 1990 r. z państw Europy Środkowo-Wschodniej wyemigrowało od 12 do 15 mln osób. W ciągu ostatnich 27 lat najwięcej osób udało się do państw Europy Zachodniej z Łotwy, Litwy i Bułgarii. Mieszkańcy tych krajów migrują z przyczyn ekonomicznych. Ponadto na emigrację decydują się osoby w wieku od 18 do 30 lat.
Badacze zwracają uwagę, że duże znaczenie dla zwiększenia migracji do Europy Zachodniej miało rozszerzenie UE w 2004 r. W opinii kierownika zespołu badawczego dr. Tomasa Sobotki w długoterminowej perspektywie należy oczekiwać, że osoby migrujące na Zachód Europy będą powracać do państw swojego pochodzenia. Jego zdaniem będzie się to wiązało z poprawą sytuacji gospodarczej w Europie Środkowo-Wschodniej.
W prowadzanych analizach pod uwagę wzięto także tendencje dotyczące przyrostu naturalnego w poszczególnych państwach Europy. Wynika z nich, iż w dużej części państw zachodnich występuje znacznie wyższy przyrost naturalny niż w większości państw we wschodniej i południowej Europie. W Europie Zachodniej największy wzrost urodzeń ma miejsce w Szwajcarii i Szwecji. Z kolei w Europie Środkowo-Wschodniej niski wzrost urodzeń jest uwarunkowany w znacznym stopniu przez emigrację osób młodych.
http://edds2016.populationeurope.org/
Publikacja danych statystycznych Kościoła katolickiego w RFN za 2017 r. (NJ)
#Niemcy #katolicyzm #indywidualizacja religijności
Niemiecka Konferencja Biskupów opublikowała wstępne dane statystyczne dotyczące Kościoła katolickiego w RFN w 2017 r. Licząca ponad 23,3 mln osób populacja katolików stanowi w świetle zaprezentowanych danych 28,2% mieszkańców kraju. O ile nieznacznie mniejszą niż w 2016 r. i latach wcześniejszych liczbę parafii (10 191) tłumaczy się zmianami organizacyjnymi przeprowadzanymi na poziomie diecezji, to trudno nie dostrzec, że i one są wynikiem malejącej liczby księży oraz wiernych. Zmiany, niewielkie w stosunku do 2016 r. i lat wcześniejszych, stanowią jednak wyraziste trendy na tle statystyk sprzed 10 czy 20 lat. Spadek liczby wiernych (o 4 mln w ciągu 20 lat), liczby parafii (o ponad 3 tys. w ciągu dwóch dekad) czy systematycznie malejąca liczba księży (niecałe 11,5 tys., czyli o niemal 3,5 tys. mniej od 2000 r.) zmuszają do troski.
Nawet z ogólnych danych można jednak wysnuć pozytywne obserwacje, dotyczące zmian modelu religijności. Np. o jedną trzecią w ciągu 17 lat wzrosła liczba stałych diakonów, podobnie jak referentów parafialnych i pastoralnych. Dane dotyczące praktyk religijnych wskazują tendencje dowodzące raczej charakterystycznej dla obecnej rzeczywistości indywidualizacji religijności, ale nie jej stopniowego zaniku. Komentując publikację danych statystycznych, zwrócił na to uwagę Sekretarz Niemieckiej Konferencji Biskupów o. Hans Langendörfer SJ: konieczna jest świadomość, że Kościół realizuje swoje posłannictwo w czasach przełomu. Wymaga to krytycznej refleksji, ale przede wszystkim konsekwentnego rozwijania działań stanowiących o jego adekwatnym miejscu w społeczeństwie. Dynamika poszczególnych wspólnot kościelnych, widoczna podczas tegorocznego Katholikentag w Münster, a na co dzień znajdująca odzwierciedlenie w pracy charytatywnej, której szczególnym w ostatnich latach wymiarem jest szeroka i długofalowa pomoc migrantom, świadczą o stabilnej pozycji Kościoła katolickiego w Niemczech.
Publikacja kompletnych danych statystycznych za 2017 r. zapowiadana jest na sierpień br.
https://www.dbk.de/nc/presse/aktuelles/meldung/kirchenstatistik-2017/detail/
Niemiecka polityka globalna i Rada Ekonomiczno-Społeczna ONZ (JDP)
#niemiecka polityka globalna, #ONZ, #globalne wyzwania, #milenijne cele rozwoju
26.07.2018 odbyły się wybory Prezydenta Rady Ekonomiczno-Społecznej ONZ (UN ECOSOC). To prestiżowe stanowisko, na kadencję 2018-2019, objęła ambasador i stała przedstawiciel przy ONZ z jednego z najmniejszych państw świata, karaibskiego Saint Vincent i Grenadyny, Inga Rhonda King, dotychczasowa wiceprezydent ECOSOC.
Aktywnym członkiem ECOSOC są Niemcy, dla których Rada jest platformą intensywnej współpracy z państwami rejonu Afryki, Azji, Karaibów i Pacyfiku. Jako jeden z największych donatorów globalnej pomocy, Niemcy mają istotny wpływ na podejmowane przez ECOSOC decyzje.
ECOSOC zajmuje się zrównoważonym rozwojem, pomocą humanitarną, przestrzeganiem praw człowieka i realizacją Milenijnych Celów Rozwoju. Kreuje globalne rozwiązania. Obecny skład ECOSOC, w ramach wieloletniego procesu High Level Political Forum on Sustainable Development, będzie współdecydował o kształcie agendy na szczyt szefów państw i rządów ONZ, który odbędzie się we wrześniu 2019 r. Szczyt dokona przeglądu Agendy 2030 na rzecz Zrównoważonego Rozwoju i wyznaczy cele ONZ w zakresie ekonomiczno-społecznym na następną dekadę. Nad treścią wypracowywanych rekomendacji intensywnie pracuje dyplomacja RFN.
Wystawa o deportacji Żydów do Polski w 1938 roku (MWM)
#deportacje Żydów #Berlin #pamięć historyczna #wystawa
W Centrum Judaicum w Berlinie 8.07. 2018 r. otwarta została wystawa obrazująca wydalenia Żydów z Niemiec w ramach tzw. Akcji Polskiej (Polenaktion), jaka miała miejsce 28 i 29.10. 1938 r. Z terenu Rzeszy deportowano wówczas przymusowo ok. 17 tys. Żydów, posiadających polskie obywatelstwo, wywożąc ich pociągami na granicę polsko-niemiecką. Najwięcej z nich (ok. 9 tys.) trafiło do Zbąszynia, niewielkiej miejscowości położonej po polskiej stronie ówczesnej granicy, gdzie stworzono dla nich obóz przejściowy, w którym władze miasta oraz jego mieszkańcy starali się wspólnie z organizacjami żydowskimi stworzyć w miarę godne warunki do życia.
Wydarzenia te upamiętnia historyczne zdjęcie zamieszczone na budynku stacji kolejowej w Zbąszyniu, zatytułowane: „Walizka nie zawsze jest symbolem podróżującego”.
Wystawa „Ausgewiesen! Berlin, 28.10.1938 – Die Geschichte der ‘Polenaktion’” jest projektem przygotowanym przez Osteuropa-Instituts der Freien Universität Berlin we współpracy ze stowarzyszeniem Verein Aktives Museum Faschismus und Widerstand in Berlin.
Ekspozycja jest efektem długofalowej pracy badawczej podjętej wspólnie przez pracowników naukowych i studentów obu instytucji, której celem było prześledzenie losów osób dotkniętych deportacją. Wyniki badań zostały przedstawione na przykładzie historii i przeżyć kilku berlińskich rodzin żydowskich podczas transportu i po 28.10.1938 r. Pokazane zostały na niej dokumenty oraz prywatne zdjęcia rodzinne, obrazujące te tragiczne wydarzenia.
http://gleis69.de/ausgewiesen-eine-ausstellung-zur-polenaktion-1938-im-centrum-judaicum
https://www.juedische-allgemeine.de/article/view/id/32147