Serwis Instytutu Zachodniego 35/2018
Niemcy mają wreszcie nowy rząd (PK)
#RFN, #kanclerz, #rząd federalny, #Angela Merkel, #Bundestag, #koalicja CDU/CSU-SPD
W dn. 14.03.2018 r. Bundestag na wniosek prezydenta Franka-Waltera Steinmeiera (zgodnie z art. 63, ust. 1 Ustawy Zasadniczej) ponownie wybrał Angelę Merkel na urząd kanclerza. W głosowaniu wzięło udział 692 spośród 709 posłów, oddano 688 głosów ważnych. Za kandydaturą A. Merkel opowiedziało się 364 posłów, 315 było przeciw, a 9 wstrzymało się od głosu. Interesujące, że nie wszyscy posłowie reprezentujący partie tworzące wielką koalicję (CDU, CSU i SPD łącznie dysponują 399 miejscami w Bundestagu) poparli kandydaturę A. Merkel.
Tuż po ogłoszeniu wyników głosowania A. Merkel przyjęła wybór i złożyła przysięgę w obecności członków Bundestagu i Bundesratu (art. 56 UZ). Następnie kanclerz w towarzystwie członków nowego rządu udała się do Pałacu Bellevue, gdzie prezydent Frank-Walter Steinmeier (zgodnie z art. 64, ust. 1 UZ) mianował ministrów na wniosek kanclerz A. Merkel.
Tym sposobem zakończył się trwający najdłużej w dziejach RFN proces tworzenia nowego rządu. Od czasu wyborów do Bundestagu XIX kadencji (24.09.2017) do momentu wyboru kanclerza i powołania nowego rządu (14.03.2018) upłynęło 171 dni. Poprzedni rekord wyniósł 86 dni i został ustanowiony cztery lata temu przy okazji konstytuowania się poprzedniego rządu wielkiej koalicji. Najkrótszy okres od momentu wyborów do powołania nowego kanclerza wyniósł 23 dni i miał miejsce w 1983 r. (6.03. odbyły się wybory do Bundestagu X kadencji, 29.03. Helmut Kohl został wybrany przez Bundestag na urząd kanclerza).
https://www.bundestag.de/dokumente/textarchiv/2018/kw11-de-kanzlerwahl/546336
https://www.bundestag.de/dokumente/textarchiv/2018/kw11-de-kanzlerwahl-bundesregierung/546768
Erika Steinbach przewodniczącą fundacji Desideriusa Erasmusa (MT)
#Erika Steinbach #Fundacja Desideriusa Erasmusa #AfD
Była przewodnicząca Związku Wypędzonych (BdV) Erika Steinbach została wybrana na przewodniczącą fundacji Desideriusa Erasmusa. Organizacja ta jest związana z partią Alternatywa dla Niemiec (AfD). Erika Steinbach zajęła miejsce poprzedniego przewodniczącego, posła AfD Petera Boehringera, mimo że sama nie jest formalnie członkiem partii. Steinbach w styczniu 2017 r. wystąpiła z CDU, od tego czasu często publicznie bierze udział w wydarzeniach organizowanych przez AfD. Od 2000 r. Steinbach kierowała powiązaną z BdV fundacją Centrum przeciwko Wypędzeniom. 28.02.2018 r. zrezygnowała z tej funkcji.
RWE i E.ON – niemieckie giganty elektroenergetyczne planują konsolidację rynku elektroenergetycznego w RFN (WO)
#E.ON #RWE #energetyka #oligopol
W dn. 11.03.2018 r. przedstawiciele dwóch największych koncernów z branży elektroenergetycznej – E.ON A.G. oraz RWE potwierdzili publicznie długo zapowiadane zmiany własnościowe, które mają na celu zbudowanie przewag konkurencyjnych obu grup w określnych sektorach rynku elektroenergetycznego RFN.
Ze względu na swoje fundamentalne znaczenie dla rynku elektroenergetycznego Niemiec transakcja ta nie uszła uwadze niemieckich kół politycznych, jak i administracji federalnej. Jednak zarówno jedni i drudzy z powściągliwością odnoszą się do decyzji biznesowych i potencjalnego ukształtowania się sektorowego oligopolu, który ma przesądzić na najbliższe lata o rozwoju ważnego segmentu niemieckiej gospodarki.
Będzie to największa tego typu transakcja na rynku elektroenergetycznym RFN od przeszło dekady. Oba koncerny zdecydowanie postawiły na podział portfela inwestycyjnego w celu ucieczki od coraz mniej rentownych projektów opartych na paliwach węglowodorowych na rzecz OZE.
Kardynał Karl Lehmann (1936-2018) (NJ)
#Karl Lehman #Kościół katolicki #sobór watykański #ekumenizm
Zmarły 11.03.2018 r. w Moguncji kard. Karl Lehmann należał do grona ważnych postaci Kościoła katolickiego w Niemczech nie tylko ze względu na piastowane godności, dorobek naukowy oraz znaczące zaangażowanie na rzecz dialogu ekumenicznego i międzynarodowego. Należał do soborowej generacji teologów, świadków fundamentalnych dwudziestowiecznych przewartościowań dotyczących Kościoła i jego miejsca we współczesnym świecie. Urodzony w 1936 r. w Sigmaringen syn nauczyciela, odbył studia we Fryburgu Bryzgowijskim i Rzymie w latach Vaticanum II, gdzie również w 1963 r. przyjął święcenia kapłańskie. Niedługo później uzyskał doktorat z filozofii i teologii, a w wieku 32 lat otrzymał katedrę katolickiej dogmatyki i propedeutyki teologii w Moguncji. Po trzech latach uzyskał profesurę dogmatyki i teologii ekumenicznej we Fryburgu Bryzgowijskim.
W 1983 r. został mianowany biskupem Moguncji (sprawował urząd do 2016 r.), a w 2001 r. podniesiony do godności kardynała. Dwukrotnie uczestniczył w konklawe, był członkiem trzech watykańskich Kongregacji: Nauki Wiary (1986-1998) oraz ds. Biskupów i ds. Kościołów Wschodnich (1998-2012). Na przestrzeni ponad trzydziestu lat, aż do 2008 r., sprawował kadencyjne funkcje w Niemieckiej Konferencji Biskupów, a podczas wizyty Jan Pawła II w Niemczech w 1996 r. towarzyszył papieżowi w symbolicznym przejściu pod Bramą Brandenburską. Znany był udział bpa Lehmanna w rozwiązywaniu sporu wokół poradni dla kobiet ciężarnych w Niemczech oraz ujawnianiu nadużyć i przestępstw na tle seksualnym. Był wielkim orędownikiem dialogu ekumenicznego, zaangażowanym m.in. w powstanie deklaracji o usprawiedliwieniu z 1999 r., członkiem gremiów ekumenicznych o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Zmarłego kardynała cechował też wyrazisty rys Europejczyka, zaangażowanego w dialog i porozumienie narodów, szczególnie po przełomie 1989 r. Był współtwórcą Dzieła Pomocy Renovabis, a w latach 1993-2001 sprawował funkcję wiceprzewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy.
https://www.ub.uni-freiburg.de/fileadmin/ub/referate/04/lehmann/lehmann1.htm
Kontrowersyjny wybór dwóch sędziów do austriackiego Trybunału Konstytucyjnego (MB)
#Austria #Trybunał Konstytucyjny #Andreas Hauer
W Austrii doszło do wyboru dwóch kontrowersyjnych sędziów do Trybunału Konstytucyjnego (TK). Od 27 lutego funkcję sędziego TK pełni dr Wolfgang Brandstetter, a od 7 marca prof. Andreas Hauer. Wybór W. Brandstettera jest kontrowersyjny, gdyż w tym przypadku chodzi o bezpośrednie przejście z bieżącej polityki do sądownictwa konstytucyjnego. Od grudnia 2013 r. do grudnia 2017 r. pełnił on funkcję ministra sprawiedliwości, a od maja do grudnia 2017 r. także wicekanclerza Austrii. Tego rodzaju transfer jest nie tylko problematyczny ze względu na problem apolityczności sędziów konstytucyjnych, ale także ze względów proceduralnych. W. Brandstaetter brał udział jako minister sprawiedliwości w przygotowaniu wielu ustaw, które mogą być przedmiotem kontroli konstytucyjności.
Wybór A. Hauera budzi wątpliwości opinii publicznej z innych powodów. Jako profesor prawa wyrażał się krytycznie o orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, stwierdzając, iż jest on współodpowiedzialny za powstanie „społeczeństwa multikryminalnego”. Ponadto jest on powiązany ze związkiem studenckim „Corps Alemannia Wien zu Linz“.
https://www.vfgh.gv.at/medien/Andreas_Hauer_als_Verfassungsrichter_angelobt.de.php
https://www.vfgh.gv.at/verfassungsgerichtshof/verfassungsrichter/Wolfgang_BRANDSTETTER.de.html
https://kurier.at/politik/inland/oevp-und-fpoe-entsenden-andreas-hauer-in-den-vfgh/312.517.269
Zmiana na stanowisku dyrektora Instytutu Polskiego w Berlinie (MWM)
#Małgorzata Bochwic-Ivanowska #Instytut Polski #MSZ
W prasie niemieckiej pojawiła się informacja (taz, 27. 02. 2018 r.) o nieoczekiwanej zmianie personalnej na stanowisku dyrektora Instytutu Polskiego w Berlinie. Po odwołaniu (przed upływem kadencji) dotychczasowej szefowej IP Hanny Radziejowskiej funkcję tę będzie sprawowała komisarycznie jej zastępczyni Małgorzata Bochwic-Ivanowska, podejmując swe obowiązki z dniem 1 marca br.
Gazeta poinformowała zarazem, iż nie podano powodów odwołania H. Radziejowskiej; rzecznik prasowy Ambasady RP w Berlinie Dariusz Pawłoś oznajmił, iż „Jest to decyzja ministra spraw zagranicznych w Warszawie”. Informację tę potwierdził szef biura prasowego MSZ Artur Lompart.
Komentując ten fakt, „taz” wyraziła zarazem wątpliwość, czy nowa szefowa IP będzie potrafiła wiarygodnie promować bardzo różnorodną kulturę polską.
Przypomniano też, iż H. Radziejowska krótko pełniła swą funkcję (od września 2017 r.), po odwołanej w grudniu 2016 r. ze stanowiska dyrektora Instytutu Katarzynie Wielga-Skolimowskiej (dyrektor IP od 2013 r.).