Nowe zasady przyznawania niemieckiego obywatelstwa
#obywatelstwo #migracja #Bundestag #debata #Alabali-Radovan #AfD #CDU/CSU #villaAdlon
W obliczu wielu wręcz spektakularnych wydarzeń politycznych, które w ostatnich kilku tygodniach miały miejsce w Niemczech, wydaje się, że stosunkowo „mało atrakcyjne medialnie” okazało się uchwalenie 19.01.2024 r. przez Bundestag nowego prawa o obywatelstwie; jak dokładnie określił to sam rząd federalny − Ustawy o unowocześnieniu prawa o obywatelstwie. Reem Alabali-Radovan, posłanka SPD, a także minister stanu w Urzędzie Kanclerskim oraz pełnomocniczka rządu ds. migracji, uchodźców i integracji, przedstawiła izbie dobrze znane założenia nowych regulacji: 5 lat pobytu w RFN, znajomość języka niemieckiego, samodzielność ekonomiczna oraz wyznawanie zasad wolnościowego porządku demokratycznego. Spełnienie tych warunków staje się po uchwaleniu nowelizacji przepustką do uzyskania obywatelstwa. Możliwe będzie posiadanie obywatelstwa wielokrotnego. Minister wskazała też, że poprzez te działania zbliżają się do siebie dwie grupy: naród i ludność, czyli obywatele i dotychczasowi nieobywatele zamieszkujący Niemcy na stałe. W jej opinii zmiana zapobiegnie społecznemu podziałowi na „my i oni”.
Alabali-Radovan nawiązała w swoim wystąpieniu do spotkania środowisk skrajnej prawicy w willi Adlon i podkreśliła, że również w parlamencie federalnym zasiadają siły, którym bliskie są poglądy o rasistowsko-volkistowskim charakterze.
To stanowisko spotkało się ze zdecydowaną krytyką prawicowej opozycji − CDU/CSU i AfD. W imieniu chadecji jako pierwszy wystąpił Alexander Throm, który wyraził przekonanie, że proponowane regulacje są w długoterminowej perspektywie szkodliwe dla państwa niemieckiego. Ustawę określił nie jako modernizacyjną, ale jako deprecjonującą obywatelstwo RFN. Co więcej, procedowane prawo stoi w jego opinii w sprzeczności do europejskiego trendu w tym zakresie. Throm stwierdził także, że pięcioletni, a czasem zaledwie trzyletni, okres przebywania w Niemczech nie jest wystarczający, by sprawdzić poziom zakorzenienia i integracji kandydatów do obywatelstwa. Wskazał też, że znaczna grupa osób nieposiadających obywatelstwa, a mieszkających w Niemczech od dawna mogła się ubiegać o jego nadanie na podstawie regulacji sprzed 19 stycznia, musiałaby jednak w takim wypadku zrezygnować ze swojego dotychczasowego paszportu. W jego przekonaniu to dowód na brak wystarczającego przywiązania do Niemiec.
Z kolei Christian Wirth z AfD nawiązał w swoim wystąpieniu do stwierdzenia znanego jeszcze z programu wyborczego niebieskich, dotyczącego statusu obywatelstwa jako wyróżnienia, nie zaś powszechnie dostępnego uprawnienia. Sporą część swojego wystąpienia polityk wykorzystał jednak na pośrednią obronę partii w kontekście wspomnianej przez Alabali-Radovan konferencji w willi Adlon, zarzucając innym środowiskom politycznym formułowanie propozycji radykalnych rozwiązań deportacyjnych, np. w walce z przestępczością klanową, co jednak nie skutkowało stawianiem ich za to pod pręgierzem. Gökay Akbulut, posłanka z szeregów Lewicy, zwróciła uwagę na wymóg samodzielności ekonomicznej, uznając go za niewłaściwy.
W krótkiej debacie wzięło udział łącznie 11 parlamentarzystów, spośród których 4 osoby miały migracyjne korzenie. Ustawę modernizacyjną przyjęto większością 382 głosów przeciwko 234, wstrzymało się 23 parlamentarzystów, a 97 było nieobecnych. (M. Wiliński)
29 stycznia 2024
https://www.bundestag.de/dokumente/textarchiv/2024/kw03-de-staatsangehoerigkeitsrecht-986286